Şiir Sevmek

Şiir Sevmek… Şiir denilince akla sadece dörtlükler gelmiyor elbette. Aşk, ihtiras,hayat,sevgi ve hoşgörü akla gelen belirli başlıklar. Şiir sevmeyen insan olmamalı bana göre. Şiir sevmek,şiir okumak bunlar duygulara dokunuş biçimleri. Hisleri dolaylı yoldan tüm içtenlik ile dışa vurma hali. Bir de şiir dediğimizde aklımıza ünlü Türk şairler ve yazarlar gelir. Modern Türk şairleri içerisinde “Can Yücel” de bunlara en iyi bir örnektir. Kaba tabiri ve bariton sesiyle Türk edebiyatına farklı bir tarz katmıştır. Şimdi bu önemli şairimizin bir şiirini yazalım.

AŞK ÇOCUĞU

Pencerelerin kenarından sarkmış,                  Tül perdeleri pembe evin.                             Uçup uçup yüz sürüyorlar,                           Karşı tepedeki manastırın Selvilerine.

Rüzgarla eğilip doğruldukça, Sardunyalar,biberiyeler,                                   Hiç korkma!                                                   Karada ölüm yok sana bugün                 Oğlum.

Leylekler daldı birden göğün              Acentasina,                                                      Gidip gelme almak üzere güneye Hicret, Sende gel diyorlar kanatlarıyla,                       El sallıyorum bende yattığım Yerden. Leyleklere.leylim ley diye diye.

Güneşle karışık bir esinti                          geçiyor Şakağımdan.                         Uzatıyorum elimi denizden.                           yeni çıkmış senin serinliğine. Göğsümün,karnımın,                        kasıklarımın, bacaklarımın                         tüyleri kamaşıyor sevinçten.

Uyanıyoruz sonra.                                     Dizlerine yatırıp beni.                               çingene benlerimi sıkıyorsun.                 Gümüşlü zurnasi dikiliyor.                          havaya çeribaşının.                                      Işıklar bir bahriye çiftetellisi.                    çalıyor yüzümde.

Hay allah!                                                       Yine tutuldum galiba.                                 Derken bir aşk çocuğu doğuyor.              Çırpınan denizin karnından .                           Bu şiir.

Ağlarken gülüyor,                                               Ve ağlıyor gülerek.                                       Tuzlu damlalarıyla güneşin,                 Sözcükler yanıp yanıp sönerken           Körpecik teninde …                             Uzaylardan aparttığım yıldız                 bitleriyle.